pylosbest

ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΣΟΥΝ.                                                                               Αυτοί οι άνθρωποι στη κατάσταση, με ονόματα και ποσά είναι οι ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ. Πριν τον πόλεμο αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Αμερική. Βλέπεις οι δυσκολίες, η ανέχεια, η φτώχεια του χωριού, τους δυσκόλευαν. Σαν έφτασαν στην Αμερική δεν ξέχασαν ποτέ το χωριό τους. Μπορεί να έπλυναν χιλιάδες πιάτα, να καθάρισαν ατέλειωτους δρόμους, να έσκαψαν, να πείνασαν, κάποιοι να λύγισαν, όμως κάποιοι στέριωσαν, προχώρησαν, ανέβηκαν, απέκτησαν κύρος και εκτίμηση. Στο σπίτι είχαν την Ελληνική σημαία και το εικόνισμα της Παναγιάς. Μάθαιναν τα παιδιά τους την Ελληνική γλώσσα με τα λίγα κολλυβογράμματα που ήξεραν.

Την Κυριακή πήγαιναν στην εκκλησία, άναβαν ένα κερί και κάνοντας το σταυρό τους σιγομουρμούριζαν κάτι σαν ευχή, σαν προσευχή να ΄χει τους δικούς τους καλά η χάρη της. Κάποιοι απ΄αυτούς μπόρεσαν και προχώρησαν, μάζεψαν και τους άλλους και έφτιαξαν λέει ένα σύλλογο στη Νέα Υόρκη και ένα Σύλλογο στο Σικάγο. Στο σπίτι, στο μυαλό, και στη καρδιά είχαν πάντα την Ελλάδα και το χωριό τους, τους δικούς τους, τα παιδιά τους. Αχ αυτά τα παιδιά! Αυτά τα παιδιά λοιπόν τα παιδιά του χωριού, θέλησαν να τα μορφώσουν να μάθουν γράμματα, να μη κυλάνε το χώμα, να έχουν μια καλύτερη ζωή. Αποφάσισαν να τους δωρίσουν ένα σχολείο. Αυτό το σχολείο τις προσπάθειες και τον αγώνα μέχρι να τελειώσει ήταν ένας Γολγοθάς Αυτό το Γολγοθά την επόμενη φορά θα αναρτήσω στο διαδίκτυο υπό μορφή βιβλίου με 80 φωτογραφίες (Τις Φώτο θα τις βρείτε και ξεχωριστά στη σελίδα -> Pylos best -> Φωτογραφίες -> Αλμπουμ) από όλη τη μαθητική ζωή του σχολείου, στατιστικές, και Δασκάλους που υπηρέτησαν εκεί, έτσι ώστε κάποια από τα ΕΓΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΣΕΓΓΟΝΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΣΟΥΝ.