Τα επίθετα και η Ιστορία τους

 Αυτές τις μέρες είχα σκοπό να ξεκινήσω να δημοσιεύω στο Pylosbest με τίτλο “Τα επίθετα και η Ιστορία τους”, τα επίθετα των κατοίκων της περιοχής, όσα είναι ερμηνεύσιμα και έχουν κάποια Ιστορική, και πολιτισμική ερμηνεία. Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, όλοι οι άνθρωποι λίγο πολύ έχουν ενδιαφερθεί για την καταγωγή τους και προσπάθησαν να βρουν άκρη στο γενεαλογικό τους δένδρο. Δεν διεκδικώ το αλάθητο και αν κάποιος
έχει να προσθέσει κάτι πάρα πάνω, πάνω στο κείμενο, να γίνει, ώστε αυτό να αποδοθεί πληρέστερο, ακριβέστερο και χρήσιμο.

Και ενώ είχα στο μυαλό μου αυτά, μου ήρθε η είδηση πως ο Λάκης ο Ζευγίτης απόγονος της φάρας των Ζευγιταίων έφυγε για το μεγάλο χωρίς γυρισμό ταξίδι. Έφυγε στα 90 του τόσα χρόνια. Θα αποφύγω τις νεκρολογίες, και τους επικήδειους και ενστικτωδώς θέλω να θυμάμαι μόνο τις καλές στιγμές σαν αντίδραση κόντρα στο κακό.

Στο κεντρικό δρόμο του χωριού είχε το καλύτερο καφενείο - μαγαζί. Από εκεί πέρασε όλο το χωριό, και σχεδόν ήπιαν καφέ και έφαγαν γλυκό του κουταλιού και ήπιαν αναψυκτικό, τρείς με τέσσερις γενιές. Εκεί έφαγα το πρώτο υποβρύχιο, και έφαγα και μια κατραπακιά απ΄ το παππού μου γιατί έγλυψα το κουτάλι. Εκεί είδα και άκουσα την πρώτη λαϊκή ορχήστρα την ημέρα του πανηγυριού, πάνω στο πατάρι κάτω από τις κρεμασμένες λάμπες φάνταζε πανέμορφη λυγερόκορμη μαγευτική γεμάτη χάρες η Χαρούλα η τραγουδίστρια. Στριμωχνόμαστε και σπρωχνόμαστε όλη πιτσιρικαρία ποιος θα τη πρωτοδεί από τις χαραμάδες που άφηναν τα πλαϊνά σκεπάσματα της σκηνής.

 Μ΄ έπιασε σύγκρυο ντάλα καλοκαίρι σαν την αντίκρυσα, απολιθώθηκα σαν είδα με τι χάρη κουνούσε τον πλούσιο κόρφο της και το αγαλματένιο κορμί της, και δός του σπρωξιές και δός του κατραπακιές και χαχανητά. Τα ξημερώματα εξαντλημένοι φεύγαμε παίρνοντάς την μαζί μας, να συντροφεύει τον ταραγμένο ύπνο μας!

Ο Λάκης ήταν όλος ένα διαρκές χαμόγελο. Θα μας λείψει.

ΕΠΙΘΕΤΟ ΖΕΥΓΙΤΗΣ

Από τα πολύ παλιά χρόνια οι άνθρωποι εξεδήλωναν τον σεβασμό και την αγάπη τους στη θρησκεία τους όσοι απ΄ αυτούς ήταν θρησκευόμενοι. Έτσι κατασκεύαζαν  μεγαλοπρεπείς ναούς έκαναν λαμπρές τελετές, αφιέρωναν μέρος της ζωής των στην λατρεία και το μοναχισμό ενώ μέσα σε αυτούς γίνονταν τα ανάλογα μυστήρια που μας συνόδευαν σε όλη τη ζωή μας, όπως η βάπτιση, ο γάμος, οι εξόδιες ακολουθίες και αρκετές άλλες εκκλησιαστικές δράσεις.

Πολλοί Άνθρωποι αφιέρωναν μεταβιβάζοντας ένα πολύ μεγάλο μέρος ή και ολόκληρη την περιουσία τους στους Ναούς ώστε μέσα απ΄ αυτούς να υπάρχει μια διαρκής παρακαταθήκη κοινωνικών δράσεων και αγαθοεργιών μέσα από τις οποίες στα γηρατειά προς το τέλος της Ζωής των θα απολάμβαναν και αυτοί με τη σειρά τους την διακονία της Εκκλησίας.

Με το πέρασμα του χρόνου το Ιερατείο αποφάσισε να έχει μόνιμα ενορίτες του οι οποίοι θα καλλιεργούσαν με το αζημίωτο τα συσσωρευμένα πλέον χωράφια των εκκλησιών. Αυτοί ονομάστηκαν Ζευγίτες⁰¹

Οι ζευγίτες αποτελούσαν σεβαστό μέρος της κοινωνίας και απολάμβαναν του σεβασμού του ιερατείου ενώ εθεωρούντο ως προνομιούχα κοινωνική τάξη. Στα 394 ο Μέγας Θεοδόσιος καταργεί τους ολυμπιακούς αγώνες καταργεί τις ειδωλολατρικές θρησκευτικές γιορτές και κλείνει τους Ναούς. Καταδιώκει τους ειδωλολάτρες αλλά όχι όμως τους Ζευγίτες οι οποίοι συνεχίζουν να εργάζονται στα χωράφια της εκκλησιαστικής περιουσίας σαν ιδιοκτήτες πλέον και όχι για λογαριασμό των Ναών.

Στα 1500 ο Γενάρχης της οικογένειας Ζευγίτη που φέρεται να κατοίκησε στην Ζούρτσα⁰²

Καταδιώκεται από τους Τούρκους και κυνηγημένος φθάνει στη Παύλια⁰³ Γορτυνίας. Εκεί λοιπόν τον ρώτησαν από ποιο μέρος είναι και τι δουλεία κάνει και εκείνος απάντησε.

Κατάγομαι από τη Ζούρτσα και είμαι Ζευγίτης.

Η οικογενειακή παράδοση τον φέρνει σαν ένα ισχυρό άνδρα με αρετές και ικανότατο στις πολεμικές τέχνες. Λέγεται πως ήταν αυτός που συμβούλεψε τον διάσημο την εποχή εκείνη  Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη⁰⁴ στην τόσο μεγάλη για την εποχή εκείνη απόφαση. Από την Παύλια Μεγαλουπόλεως ένας των απογόνων μετοίκισε στου κυνηγού και ένας άλλος στο Παλιό νερό όπου και συναντάται η οικογένεια των ζευγιταίων

Γενάρχης των ζευγιταίων στου κυνηγού φέρεται ο Δήμος Ζευγίτης. Με απογόνους που φθάνουν μέχρι σήμερα.

Στην οικογενειακή τους ιστορία ο Ευστάθιος ζευγίτης γιός του δήμου ζευγίτη και δημόσιος υπάλληλος της εποχής τουφεκίστηκε από τους Γερμανούς στη Καλαμάτα στις 22-02-1944.

…………………………………………………………………………………………………………  

Ζευγίτης⁰¹:  Ο αγρότης που οργώνει το χωράφι συνήθως με ένα ζευγάρι βόδια.

ζεύγνυμι και ζευγνύω -> θέτω υπό τον ζυγό, ενώνω, συνδέω.

Ζευγηλάτης: Αρχαία Ελληνικά ζευγηλάτης  -> ζεῦγος + ἐλαύνω.

Ζευγάς: Μεσαιωνική -> ζεῦγος.

Ζούρτσα⁰²: Ονομαζόταν μέχρι το 1928 -> άλλαξε σε κάτω φιγαλεία, μέχρι το 1981 -> και σήμερα ονομάζεται Ανω Φιγαλεία Βρίσκεται ανάμεσα στους δήμους Ζαχάρως, Ανδρίτσαινας και στον νομό Μεσσηνίας

 H Παύλια⁰³: είναι ένα μικρό χωριό του Δήμου Τρικολώνων χτισμένο στις νοτιοδυτικές πλαγιές του Μαινάλου στην Αρκαδία.

Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης⁰⁴. Κλέφτης και αρματολός της Πελοποννήσου (Μπαρμπίτσα, Πάρνων 1759 – Τσέρια, Μάνης 1805). Από τους πρόδρομους του κινήματος της Εθνικής ανεξαρτησίας, προσπάθησε να ενώσει τους αρματολούς όλης της Ελλάδας εναντίον των Τούρκων και τα θρυλικά του κατορθώματα πέρασαν στην περιοχή του Θρύλου και στο δημοτικό τραγούδι.

Έγινε αρχηγός των κλεφτών με υπαρχηγό το Θ. Κολοκοτρώνη και συνένωσε γύρω του τους οπλαρχηγούς Αναγνωσταρά, Νικηταρά, Πετμεζά, κ.ά.

Δολοφονήθηκε (όπως συνέβαινε από αρχαιοτάτων χρόνων στην Ελλάδα ! ) στις 20 Ιουλίου 1805 στα Τσέρια

Tα Τσέρια είναι ορεινός οικισμός του δήμου Λεύκτρου (υψ. 600-750 μ.), του Νομού Μεσσηνίας, από άνθρωπο του Μούρτζινου, στο πύργο του κουμπάρου του, Κουκέα.