Τα Βοζικέϊκα και ο "Βοζίκης"

Τα Βοζικέικα είναι ένας πανέμορφος παραδοσιακός οικισμός της κοινότητας Κυνηγού του Δήμου Πύλου Νέστορος.

Στο blog Pylosbest, δεξιά στις ετικέτες, υπάρχει η ετικέτα “Τα επίθετα και η Ιστορία τους” για όσους το επιθυμούν.

Σήμερα θα δημοσιεύσω το επίθετο ΒΟΖΙΚΗΣ Με την παράκληση αν κάποιος έχει να
προσθέσει  κάτι από το περιεχόμενο να το κάνει ώστε να βελτιωθεί το πόνημα.

Τις φωτογραφίες μου έστειλε ο καλός φίλος Αρχιτέκτονας Νίκος Θεοδωρόπουλος τον οποίο και ευχαριστώ.

ΜΠΟΖΙΚΗΣ Ή ΒΟΖΙΚΗΣ

Ο Γιαννάκος Μποζίκης ή Καλόγερος Γεννήθηκε το 1821 και πέθανε το 1925. Πριν πεθάνει διηγήθηκε στο γιό του Βασίλη Βοζίκη την πάρα κάτω Ιστορία η οποία αναφέρεται στο πώς πήρε η οικογένειά τους το επίθετο Μποζίκης ή Βοζίκης.

Ο Γενάρχης της οικογένειάς μας - έλεγε - κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και έζησε στα χρόνια εκείνα που ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος⁰¹ κατέλυε το κράτος των Φράγκων στην Κωνσταντινούπολη και Ίδρυε την αυτοκρατορία του Βυζαντίου.

Το αρχικό του όνομα ήταν Μπόζος. Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για την σωματική ικανότητα και την πνευματική του κατάρτιση. Σαν ανδρώθηκε κατετάγη εθελοντής στον Αυτοκρατορικό Στρατό και γρήγορα στάθηκε ικανός να ανέλθει τα στρατιωτικά αξιώματα.

Ο Αυτοκράτορας τον επέλεξε σαν έναν αξιωματικό της προσωπικής του φρουράς. Από τη θέση αυτή γνωρίστηκε με τους πρίγκηπες του παλατιού, και με την ανώτερη κοινωνική τάξη οι οποίοι πρόσεξαν την διοικητική και πνευματική του κατάρτιση. Μετά την Μάχη της Πελαγονίας⁰² και την αιχμαλωσία του Φράγκου Ηγεμόνα Γοδεφρίδου Βιλλεαρδουίνου οι βυζαντινοί κατακτούν το κάστρο του Μυστρά και της Μονεμβασίας και ιδρύουν το μετέπειτα και το τόσο γνωστό και δοξασμένο Δεσποτάτο του Μυστρά

Ο Θεόδωρος Κατακουζηνός πρώτος κυβερνήτης του Δεσποτάτου κατέρχεται σαν αντιπρόσωπος του Αυτοκράτορα στη Πελοπόννησο στα 1260 με στρατό και βυζαντινούς συμβούλους γιατί θέλανε να ελευθερώνουν την Πελοπόννησο από τους Φράγκους και να καταστήσουν το δεσποτάτο προκεχωριμένο τμήμα του Βυζαντινού πολιτισμού. Ένας από τους αξιωματούχους που επέλεξε ο Θεόδωρος Κατακουζηνός ήταν και ο Μπόζος. Όταν ανακοινώθηκε στον Αυτοκράτορα η επιλογή του για τον Μυστρά αυτός είπε χαρακτηριστικά

-           Ο Μπόζος είναι ασίκης⁰³ και θα σε βοηθήσει πάρα πολύ στην αποστολή σου Πρίγκηπα.

-            Στο Μυστρά ο Πρίγκηπας τοποθετεί τον Μπόζο στο Κάστρο της Κυνουρίας σαν διοικητή της περιφέρειας και του έδωσε εντολή να προσέξει τους Τσάκωνες⁰⁴. Στην νέα διοικητική θέση ο Μπόζος διακρίθηκε σαν ένας άξιος και ικανός Κυβερνήτης. Το όλο του έργο εξετιμήθει από τους προϊσταμένους του, τον Δεσπότης του Μυστρά, και ειδικά από το λαό που χαρακτηριστικά έλεγε

-           Να μας ζήσει ο Μπόζος ο Ασίκης⁰¹ - τα χρόνια πέρασαν η φράση χάριν συντομίας

συγχωνεύτηκε , σε λέξη και ο Μπόζος ο Ασίκης έγινε Μποζ-ίκης Μποζίκης.

Στο πέρασμα του χρόνου τα πράγματα άλλαξαν μα παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, τις κοινωνικές μεταβολές και σχηματισμούς η οικογένεια του Μποζίκη διατήρησε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, μεγάλο μέρος της παράδοσης, μα πάνω από όλα όμως διατήρησε την επαναστατική φλόγα και την αγάπη του για την Πατρίδα.

Ο Ιστορικός Τρικούπης αναφέρει σαν ηρωίδα του πολέμου με τους Άραβες την Πανώρια (Πανωραία) Βοζίκη ενώ στη Πολιτική ζωή της Χώρας αναφέρεται στο τότε Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Χαράλαμπο Βοζίκη 1930-1932. Μετά την απελευθέρωση ένας απόγονος της οικογένειας Βοζίκη ο Νικόλαος Μποζίκης εγκαθίσταται στου Κυνηγού και γίνεται ο Γενάρχης των σημερινών Βοζικέων και ο ιδρυτής του συνοικισμού Βοζικέϊκα που φέρει μέχρι και σήμερα το Επίθετό του. Στους απογραφικούς πίνακες του Δήμου Πύλου 1901 αναφέρεται ο Αναστάσιος Μποζίκης, ενώ το 1912 ο Βασίλειος Μποζίκης άλλαξε το επίθετο και από Μποζίκης το έκανε Βοζίκης, στους νεότερους χρόνους στη κοινότητα κυνηγού φέρονται εγγεγραμμένες όλες οι οικογένειες με το επίθετο βοζίκης.

Μιχαήλ Παλαιολόγος⁰¹

Ρωμαίος Αυτοκράτορας και ιδρυτής της δυναστείας των Παλαιολόγων Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος 1223-11 Δεκεμβρίου 1282 έγινε αυτοκράτορας το 1259 και βασίλεψε μέχρι το θάνατό του το 1282. Ο Μιχαήλ ήταν υιός του Ανδρόνικου Παλαιολόγου, διοικητή Θεσσαλονίκης.

Έχοντας ήδη αποδείξει την αξία του στο πεδίο της μάχης ως στρατιωτικός, ο Μιχαήλ έδωσε γρήγορα και σαφή δείγματα ηγετικών και διπλωματικών ικανοτήτων.

Πρώτη μεγάλη νίκη του αποτελεί η συντριβή των ενωμένων δυνάμεων του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β' Αγγέλου, του πρίγκιπα της Αχαΐας Γουλιέλμου Βιλλεαρδουίνου και του βασιλιά της Σικελίας Μανφρέδου Χοχενστάουφεν στην μάχη της Πελαγονίας το 1259.

Το 1263 οι Λατίνοι παραχώρησαν το Μυστρά για την απελευθέρωση του Γουλιέλμου Βιλλεαρδουϊνου και ο Μιχαήλ Παλαιολόγος έκανε την πόλη έδρα του νέου Δεσποτάτου του Μορέως που κυβερνούνταν από συγγενείς του

Πελαγονία - Μάχη της Πελαγονίας⁰²Η αρχαία Πελαγονία βρίσκεται στις νοτιοδυτικές περιοχές της σύγχρονης πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Ήταν η χώρα των των Πελαγόνων οι οποίοι, πριν υποταχθούν στο Μακεδονικό Βασίλειο, τελούσαν υπό τη κυριαρχία των Λυγκηστών.

Στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλά μυκηναϊκά αντικείμενα, όπως ο διπλός πέλεκυς, που αργότερα βρέθηκε στις Μυκήνες. σύμφωνα με το Στράβωνα η περιοχή κατοικήθηκε από τους Πελαγόνες, Ηπειρωτική φυλή των Μολοσσών.

Σήμερα η Πελαγονία είναι μια πεδιάδα μοιρασμένη μεταξύ της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της ελληνικής Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Περιλαμβάνει τις πόλεις Μπίτολα και Πρίλεπ της νότιας πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και τη Φλώρινα στη βορειοδυτική Ελλάδα, καθώς επίσης και τη βασική μεθοριακή διέλευση μεταξύ των δύο χωρών Mετζίτλιγια-Νίκη.

Η μάχη της Πελαγονίας έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του 1259, ανάμεσα στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας και στη συμμαχία που είχε δημιουργηθεί εναντίον της, από το Βασίλειο της Σικελίας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου και το Πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ήταν γεγονός αποφασιστικής σημασίας για την ιστορία της ανατολικής Μεσογείου.

Η μάχη ήταν πραγματικός θρίαμβος για την αυτοκρατορία της Νίκαιας. Με την αιχμαλωσία του Γουλιέλμου εξουδετερωνόταν το πριγκιπάτο της Αχαΐας, που ήταν το ισχυρότερο φραγκικό κράτος στον ελλαδικό χώρο. Η απειλή για τη Θεσσαλονίκη είχε εκλείψει και ο Μιχαήλ Παλαιολόγος μπορούσε να στρέψει την προσοχή του στην ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης.

Ο Μιχαήλ Δούκας κατάφερε να ανακαταλάβει τα εδάφη που έχασε μόλις το 1260. Η Κωνσταντινούπολη, όμως, έπεσε στα χέρια των Νικαιατών το 1261 οι οποίοι έδωσαν έτσι τέλος στη Λατινική Αυτοκρατορία, επανιδρύοντας τη Βυζαντινή. Ο Γουλιέλμος απελευθερώθηκε το 1262 αφού παρέδωσε στον Μιχαήλ Παλαιολόγο τα κάστρα του Μυστρά, της Μεγάλης Μάνης και της Μονεμβασίας.

Ασίκης⁰³ τουρκική âşik à αραβική عاشق āşik, "εραστής"

Λεβέντης, άντρας που συνδυάζει σωματικά και ψυχικά χαρίσματα. Στις γλώσσες της Ανατολής σημαίνει τραγουδιστής, πλανόδιος οργανοπαίκτης, τροβαδούρος. Τα τραγούδια των Ασίκηδων ήταν μακροσκελή, περιείχαν και διηγήσεις, κομμάτια από έπη με λόγια προσαρμοσμένα στην επικαιρότητα. Στα αραβικά "ασίκης" σημαίνει ερωτευμένος, εραστής.ωραίος, όμορφος, λεβέντης

Τσάκωνες⁰⁴

Οι Τσάκωνες είναι πληθυσμιακή ομάδα, τα μέλη της οποίας μιλούν μία ξεχωριστή νεοελληνική διάλεκτο την Τσακωνική. Είναι εγκατεστημένοι στην ανατολική Πελοπόννησο, στην επαρχία Κυνουρίας. Η περιοχή εξάπλωσής τους καλύπτει ένα τμήμα των ορεινών του Πάρνωνα και των κοντινών ακτών του Αργολικού κόλπου και περιλαμβάνει τις κωμοπόλεις Λεωνίδιο και Τυρό και τα χωριά Πραστός, Καστάνιτσα, Άγιος Ανδρέας, Σίταινα, Πέρα Μέλανα, Σαπουνακαίικα, Πραγματευτής και Βασκίνα

οι Τσάκωνες προέρχονταν από πληθυσμούς της Λακωνίας που κατέφυγαν στα ορεινά του Πάρνωνα κατά τη διάρκεια των Αβαρο-Σλαβικών επιδρομών στην Πελοπόννησο στα τέλη του 6ου αιώνα

Έδωσαν το παρόν στην επανάσταση του 1821, κατά τη διάρκεια της οποίας κάηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ η πρωτεύουσά τους, ο Πραστός, το 1826

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας πολλοί Τσάκωνες μετακινήθηκαν στις κοντινές παραθαλάσσιες περιοχές με αποτέλεσμα νέα πρωτεύουσά τους να γίνει το Λεωνίδιο